Επιμέλεια: Ευφροσύνη Παναγιώτου
Γαλιλαία 2019, 5η
περίοδος Φιλοξενίας της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος για φοιτητές και εργαζόμενους ηλικίας 18-40 ετών. Μία παρέα 50 περίπου νέων ατόμων με διαφορετικές
προσωπικότητες, διαφορετικά ενδιαφέροντα, αλλά με κοινά την καλή
διάθεση, την αγάπη για την κοινότητα και τον Θεό. Αυτά τα συστατικά σε
συνδυασμό με την καθοδήγηση του πατέρα Αυγουστίνου και των βοηθών μας, οδήγησαν σε μια πετυχημένη κατασκηνωτική περίοδο γεμάτη όμορφες αναμνήσεις!
Κάθε μας μέρα ξεκινούσε με τραγούδια και αγουροξυπνημένες
καλημέρες. Έπρεπε να ετοιμαστούμε για την πρωινή Λειτουργία και τις
δραστηριότητες της ημέρας: αγώνες για τα πρωταθλήματα στο βόλεϋ, πινγκ-πονγκ,
σκάκι, μπιλιάρδο κ.α., πικ-νικ στο δάσος, κυνήγι χαμένου θησαυρού, προετοιμασίες για τη
γιορτή, συζητήσεις με τους πατέρες της Μονής, μέχρι και εκδρομή στη Ζάκυνθο! Μέσα από
αυτές τις δραστηριότητες, παλιοί και καινούργιοι κατασκηνωτές γνωριστήκαμε και
αποκτήσαμε ακόμα περισσότερα κοινά μεταξύ μας. Γίναμε όλοι μαζί μια κοινότητα.
Κι όλα αυτά στις εγκαταστάσεις της Γαλιλαίας περιτριγυρισμένη από το κατάφυτο βουνό, το
δάσος, τον έναστρο βραδυνό ουρανό και την πνευματικότητα που πηγάζει από τις
ιερότατες μονές του Τρικόρφου γύρω μας.
Θυμάμαι το πρώτο
μας βράδυ στην κατασκήνωση όπου ο γέροντας Νεκτάριος ήρθε να μας καλωσορίσει και να
συζητήσει μαζί μας. Τον ρώτησα: «Γέροντα,
σαν φιλοξενούμενοί σας που είμαστε, τι θα θέλατε να έχουμε πάρει μαζί μας
φεύγοντας από ‘δω;» και μου απάντησε «Ό,τι σας λείπει». Πράγματι,
φεύγοντας από τη Γαλιλαία πήρα πράγματα που έλειπαν από τη ζωή μου. Πρώτα απ’
όλα, σαν παιδί της πόλης κι εγώ, είχα την ευκαιρία να περάσω μια εβδομάδα κοντά
στη φύση, να παρατηρήσω τις ομορφιές της, να ακούσω ό,τι είχε να μου πει μέσα
απ’ τους ήχους της και να νιώσω κι εγώ κομμάτι από αυτή.
Παράλληλα, οι συζητήσεις που μοιραστήκαμε με
τους πατέρες της Μονής ήταν μια πολύτιμη εμπειρία καθώς μας βοήθησαν είτε να
θέσουμε προβληματισμούς, είτε να δώσουμε λύσεις σε ζητήματα που απασχολούν τους
νέους. Μέσα από τη συζήτηση που είχαμε με τον γέροντα Νεκτάριο, προέκυψε το
μήνυμα της φετινής κατασκηνωτικής περιόδου: «Ό,τι παθαίνεις στη ζωή σου είναι επιλογή
σου». Πράγματι, οι επιλογές που κάνουμε είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή
μας και εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις επιτυχίες ή αποτυχίες που βιώνουμε. Ο
γέροντας μας συμβούλεψε πως μπορούμε να κάνουμε σωστές επιλογές στη ζωή μας
όταν έχουμε οδηγό την πίστη μας στον Χριστό.
Έπειτα, η αίσθηση της κοινότητας που
επικρατούσε μεταξύ όλων μας ήταν μία εμπειρία που μας γέμισε ψυχικά. Για μία
εβδομάδα μοιραστήκαμε την καθημερινή μας ζωή, τον προσωπικό μας χώρο, τα προσωπικά μας αγαθά, τις ώρες του
φαγητού και τις ιδιαίτερες στιγμές του εκκλησιασμού και της προσευχής. Όπως
τότε που οι πρώτοι χριστιανοί δημιούργησαν στα Ιεροσόλυμα τις πρώτες
χριστιανικές κοινότητες με βάση την πίστη, την αγάπη και την κοινοχρησία.
Άλλωστε, κι ο σκοπός της Γαλιλαίας αυτός είναι: ο κοινός βίος. Προσωπικά, η πιο
έντονη και συγκινητική για μένα ανάμνηση, είναι η στιγμή της βραδυνής μας
προσευχής στο εκκλησάκι της Παναγίας της Γερόντισσας όπου όλοι οι κατασκηνωτές
ψέλναμε με μια φωνή υπό το φως των καντηλιών.
Τέλος, τι να πει
κανείς για την ανιδιοτελή προσφορά που δεχθήκαμε από όλους όσους συμμετείχαν
στην οργάνωση της κατασκηνωτικής περιόδου. Ο πατέρας Αυγουστίνος με την
ακούραστη, δραστήρια διάθεσή του να μας ξεσηκώνει και να οργανώνει τις
δραστηριότητες κάθε ημέρας. Οι βοηθοί του αρχηγείου, Μαιρόνικα και Διονύσης,
επίσης ακούραστοι, χαμογελαστοί και γλυκομίλητοι με όλους μας. Οι κυρίες της
κουζίνας, Ακριβή, Μαρία, Ειρήνη, Πέπη και η αδερφή Παϊσία, να μας έχουν έτοιμο
το πιο μαμαδίστικο και φτιαγμένο με αγάπη γεύμα σε κάθε ώρα της ημέρας. Ο γέροντας και οι πατέρες της Μονής να είναι
κοντά μας να συζητήσουμε όποιο θέμα μας απασχολούσε. Επίσης, οι ομαδάρχες στους κοιτώνες μας ήταν
ένας θεσμός που καθιερώθηκε φέτος και συντέλεσε στην ομαλή λειτουργία του
καθημερινού προγράμματος. Στη Γαλιλαία νιώθαμε κάθε στιγμή
μέσα από κάθε της πρόσωπο το «αγαπάτε αλλήλους». Τι μεγαλύτερη ευλογία από
αυτό;
Κλείνοντας τις σκέψεις μου για τη Γαλιλαία, θα πω πως η
παραμονή εκεί είναι μία ανεκτίμητη εμπειρία που μας φέρνει κοντά στον εαυτό μας,
κοντά στους συνανθρώπους μας και φεύγοντας από εκεί νιώθει κανείς γεμάτος
ψυχικά. Στη Γαλιλαία, μας δίνεται η ευκαιρία να βιώσουμε τον χριστιανικό τρόπο
ζωής και να μάθουμε πως να τον εντάξουμε στην καθημερινότητά μας. Άλλωστε, όπως λέει και ο
ύμνος της Γαλιλαίας: «Κατασκήνωση είσαι
άγιος σταθμός». Πράγματι, η
Γαλιλαία είναι, για
όποιον βρεθεί στην αγκαλιά της, ένας σταθμός ζωής!
