Ανήμερα της εορτής της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Φωκίδος κ. Θεόκτιστος, λειτούργησε στον κατάμεστο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καστρακίου Φωκίδος, πλαισιωμένος από κληρικούς και διακόνους της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος, καθώς και από ιερείς άλλων Ιερών Μητροπόλεων.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας, τέλεσε την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου π. Κωνσταντίνου Γκούρλια, εγγάμου κληρικού με τρία τέκνα.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο π. Κωνσταντίνος εν πρώτοις δοξολόγησε και ευχαρίστησε τον Άγιο Θεό για την κλήση, καθώς και για την ευλογία Του που του παρέχει καθημερινά στη ζωή του, αλλά και στην οικογένειά του. Εκτός των προσώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, όπως οι γονείς, η σύζυγος, τα αδέλφια κλπ., ο π. Κωνσταντίνος έκανε αναφορά με δάκρυα στα μάτια, για την πατρική αγάπη και το ενδιαφέρον του Πνευματικού του πατρός που τον βοήθησε και τον μύησε στην εν Χριστώ ζωή, π. Αναστάσιο Συμεωνίδη, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου. Τέλος ο π. Κωνσταντίνος ευχαρίστησε υιϊκώς τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας, για την πατρική αγάπη και την εμπιστοσύνη που τον περιέβαλε.
Στην αντιφώνησή του, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας απηύθυνε λόγους πατρικής αγάπης προς τον νεοχειροτονηθέντα ιερέα, καθώς και στη νέα του διακονία μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, βασιζόμενος στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, περί της παραβολής του ποιμένα και των προβάτων, «ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων·...». Πρότυπό μας, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός που ήρθε στη γη, έλαβε σάρκα και οστά και θυσίασε τη ζωή Του για τα λογικά πρόβατα. Έτσι και ο καλός ποιμένας της κάθε ενορίας, όπως και ο νεοχειροτονηθείς π. Κωνσταντίνος, οφείλουν να δίνουν τη ζωή τους για το ποίμνιο του Χριστού. Το πετραχήλι δεν είναι ένα ένδυμα ή άμφιο που ομορφαίνει τον ιερέα, αλλά συμβολίζει με τα κρόσσια που έχει στο κάτω μέρος, τις ψυχές που θα έλθουν κοντά του και ως καλός ποιμένας θα θυσιάζει τη ζωή του για τη σωτηρία των ψυχών τους. Η ζωή του ιερέα δεν θα είναι πάντα ευχάριστη, αλλά θα υπάρξουν και δύσκολες στιγμές, που θα θελήσουν «λύκοι» να του κάνουν κακό. Όμως ο ιερέας – ποιμένας που είναι ο καλός ποιμήν και όχι ο κακός ποιμήν, με την βοήθεια του Θεού και τις πατρικές νουθεσίες του Επισκόπου, πάντα θα ξεπερνά αυτές τις δύσκολες στιγμές. Το ύψιστο αυτό αξίωμα της ιερωσύνης, δεν είναι αξίωμα ένδειξης δύναμης και ισχύος του κληρικού, αποτελεί σταυρό για τον κάθε κληρικό και κάλεσε τον π. Κωνσταντίνο να διακονεί το Ιερό Θυσιαστήριο με ταπείνωση, συναίσθηση, αυτοθυσία, ώστε να τον κατατάξει ο Άγιος Θεός στους αξίους λειτουργούς της Εκκλησίας μας.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο π. Κωνσταντίνος μοίρασε το αντίδωρο και δέχθηκε τις ευχές του εκκλησιάσματος και εν συνεχεία στην αίθουσα του Ιερού Ναού πρόσφερε πλούσιο πρωινό κέρασμα προς όλο το εκκλησίασμα.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος.
